Marko Zwier #zwarte #haren 2022
afbeeldingen
Marko Zwier zwarte haren 2022
Afbeeldingen met Marko Zwier zwart geverfde haren in 2022.
Hoofdharen wenkbrauwenharen snorharen baardharen.
Trefwoorden: Foto's, uitleg, proces, anekdotes, blond, hoofd, zwart, wenkbrauw, snor en baard.
Hoofdharen wenkbrauwenharen snorharen baardharen.
Trefwoorden: Foto's, uitleg, proces, anekdotes, blond, hoofd, zwart, wenkbrauw, snor en baard.
Inleiding:
Wat heeft marko nou weer gedaan?:
Ik Marko Zwier de webmeester heb het wel weer gedaan.
Mijn haren zwart laten verven. Dit voor de 3e keer.
De eerste paar uur zat er nog een krul in.
De 1e keer was alleen op mijn hoofd.
De 2e keer in 2011 dat vergelijkbaar met nu,
maar dan met een stuk kortere haren.
Zie daarvoor de link over mij Marko Zwier:
Lange haren geschiedenis in het kort:
Ik Marko Zwier had op een gegeven moment mijn haren iets langer.
Ik besloot toen mijn haren nog langer te laten groeien.
De redenen waren:
In 1e instantie dat ik dat al langer wou doen.
De 2e reden die later kwam dat ik het voor het goede doel wou doen.
Dat er een pruik van zou worden gemaakt.
Dit voor mensen die kaal zijn door de behandeling tegen kanker.
Dit kwam mede tot stand door een kennis die ik als een tante ervaarde.
Zij kreeg kanker en zij is later overleden.
Zij had geen blond haar en dat was dan ook niet voor haar bedoeld.
De groei van mijn haar stagneerde en ik kreeg niet de juiste lengte
die mijn haar moest hebben om er een pruik van te maken.
Daardoor besloot ik het weer zwart te laten verven.
De leuke, mooie en grappige Anekdoten zijn:
Van de anekdoten zijn op 1 na geen bewegende beelden met geluiden!
Dat heeft te maken met de privacy.
Er waren tientallen leuke reacties en maar 2 negatief.
Een aantal verzamel ik in 1 tekst.
Het is niet helemaal op chronologische volgorde.
Onderaan deze webpagina is ook een grappige video te zien.
Daar was ik aan het stelen bij een winkel.
Hier en daar mislukte wat grappen die ik probeerde uit te halen.
Die vertel ik niet dat heeft niet veel nut.
Dat was meestal dat hen het al door hadden en mij al herkenden.
De 1e Anekdote =
Stelen bij de buurvrouw:
Ik had niet alleen zwarte haren, maar ook de kleding was zwart.
De schoenen niet, die waren nieuw en had ik voor het eerst aan.
Het zwarte T-shirt had ik ook bijna nooit aan gehad.
De zwarte broek en sokken had ik wel vaker aan gehad.
Ik ging eerst naar de buurvrouw tevens ook mijn grote vriendin Anjeska.
Ze is nu 82 jaar jong.
Ze had de deur op een kier.
Ik ging stiekem zachtjes naar binnen.
Ik stond in de gang en had mijn rug richting de woonkamer.
Zo kon ze me niet zomaar herkennen.
Ik stond bij een stoel met een mandje met spulletjes erin.
Ik pakte wat van de vensterbank en stopte dat in dat mandje.
Dat maakte wat geluid en dat merkte ze op.
Ze zei; ‘’meneer, meneer wat doet u’’.
Ik ging er gauw vandoor samen met dat mandje.
Dat deed ik via de centrale hal, de ene deur uit naar buiten
en dan via de andere deur weer naar binnen, in die hal weer terugkomend.
Toen stond ik voor haar in die hal. Tja, ze kwam natuurlijk achter mij aan.
Ze zei: ‘’Ik schrok mij rot, ik dacht dat ik werd bestolen.
Ik was bijna naar de woonbegeleiding gegaan.
Wat heb jij nou gedaan? Je hebt jouw haren zwart.
Dat is niet zo mooi, dat is zonde van je geld’’.
Het was lachen, zeker ook door die haar kennen en die ik dit vertelde.
Ze kan nu wat beter, enkele plekjes beter zien, van wat iets kaal aan het worden is.
Dan slaat ze zachtjes erop en dan zegt zij:
‘’Nou jij krijgt een klets’’. Daarmee bedoelt ze een kale kop.
Ze reageerde in eerste instantie een beetje negatief.
Dat is nu wel weer bijgetrokken.
De 2e Anekdote =
Staande voor woonbegeleidster Annette die mij niet herkende:
Ik Marko Zwier was na mijn zwarte haren ook in het zwart gekleed.
Met een zwart T-shirt die Annette niet of nauwelijks gezien had
en een zwarte broek. De schoenen waren donkerblauw.
Ik had op mijn gezicht en armen zwarte nep tatoeages gemaakt
met een dunne watervaste stift.
(Dit is te zien voor u in de afbeeldingen
bijna onder aan deze webpagina in de mooie slideshow).
Ik belde aan bij de inloop van Aveleijn van de afdeling waar ik onder val.
Daar deed de woonbegeleidster Anita open.
Ik had haar al doorgegeven dat ik zou komen
om haar collega Annette voor de gek te houden.
Anita wist al dat ik zwarte haren had.
Zij liep weer naar binnen en ze zei
met een smoesje tegen haar collega Annette:
‘’ Oh, Dat was maar iemand voor de bovenverdieping’’.
Ik liep naar binnen en liep langs de ingang
van het kantoortje en keek naar binnen.
De woonbegeleidster Annette
die ik voor de gek wou houden was druk aan het werk.
Ze zag vanuit haar ooghoeken iemand langslopen.
Ik liep met 1 rechte lijn naar de achter tuin.
Ik ging buiten naar het raam van dat kantoortje.
Het rolgordijn was laag genoeg dat het voor mijn gezicht hing.
Mijn romp was nog wel te zien.
Via een raam dat open was stak ik mijn hand naar binnen
en probeerde een nepplant te pakken van de vensterbank.
Dat ging niet helemaal goed
ik haalde er een stuk af ongeveer een derde.
(Ik kon dit later wel weer op de juiste manier er in stoppen).
De betreffende woonbegeleidster Annette
die ik ook voor de gek probeerde te houden kwam naar mij toe.
Ik ging ondertussen weer naar binnen.
We stonden binnen eventjes tegen over elkaar,
met de gezichten naar elkaar en dan keken we elkaar in het gezicht aan.
Ze herkende mij totaal niet.
Toen ik begon te praten begon ze mij wel te herkennen
Toen moesten we alle drie er om lachen. Ze zei:
‘’Ik herkende jou helemaal niet.
Ik dacht dat jij die nieuwe collega was waar ik vandaag over las’’.
Dit wat er gebeurde vertelde ik aan anderen
en we hadden er allemaal LOL om.
Annette kent mij Marko Zwier al sinds 2009 en dit gebeurde in 2022.
We zagen elkaar elk van die jaren wel meer dan 100 keer per jaar.
De 3e Anekdote =
Reacties van het werk op de instap afdeling van de SWB.
De vele reacties op het werk waren verschillend.
Verbazing, grapjes maken, lachen en van 1 vrouw negatief.
Die bood later haar excuus aan en ik deed dat aan iemand anders.
Ik weet niet alle reacties meer. Maar een deel zal ik vertellen.
Ik kwam op het werk aan. Ik liep naar binnen richting de afdeling.
Ze konden mij van een afstand aan zien lopen.
Ze reageerden verbaasd en twijfelden eerst of ik dat nou wel of niet was.
Maar dat werd al gauw duidelijk dat ik dat was.
Dat was lachen.
Die vrouw die stevig negatief reageerde met dat ze het niet zo mooi vond
en daarbij ook zei doe een jurkje aan.
Daarop zei ik: ‘’Ach u hebt zulk mooi zwart haar dat wou ik ook.
Maar niet een jurkje, ik wil niet te veel op u lijken’’.
Er was daar een jongen op de afdeling met ook de hoofdharen zwart.
Op een dag waren zijn haren niet zwart.
Ik had al daarvoor besloten die dag een afspraak te maken bij de kapster
The Hair Hub voor het zwart verven van mijn blonde haren.
Ik had de hele dag wat binnen pretjes over dat hij nu ineens niet meer
zwarte haren heeft en ik straks wel.
Wanneer ik het zwart had bleek hij mij wel gezien te hebben op een
afstand werkend met die zwarte haren.
Ik stond ineens voor hem en groette hem en daar
schrok hij van en liep even weg.
Hij zei nog: ''Ik ben hier niet om een trend te zetten''.
De leidinggevende ging achter hem aan
om het even uit te leggen hoe het zit.
Later bood ik mijn excuus aan want het was niet bedoeld
om hem zo te laten schrikken.
De 4e anekdote =
Baptistenkerk Borne
Zover ik weet wisten ze nog niet allen dat ik mijn haren zwart had.
Ik ben daar een aantal keren geweest.
Normaal ga ik naar een huisgemeente deze keren niet.
Bij die huisgemeente was mijn poging mislukt
met de grap die ik probeerde uit te halen.
In de baptisten kerk in Borne gebeurde tot mijn verbazing juist niets.
En dat vind ik heel positief.
Geen enkele reacties naar mij om mijn zwarte haren.
Misschien hadden ze het er later nog met elkaar over gehad
Maar geen positieve en geen negatieve reactie gemerkt.
Dat is ook leuk.